یادداشتی انتقادی بر همایش اصلاح طلبان در اهواز
همایش “بررسی سیاست خارجی دولت یازدهم” یکشنبه گذشته 9 آذرماه 93 از سوی شورای هماهنگی جوانان احزاب اصلاحطلب خوزستان در تالار مهتاب کتابخانه مرکزی اهواز در بلوار ساحلی کیانپارس برگزار گردید. سخنران این همایش دکتر داوود هرمیداس باوند، دیپلمات اسبق وزارت امورخارجه ایران در سازمان ملل و از اساتید برجسته حقوق بینالملل دانشگاه تهران بود. (گزارش همایش در تارنمای بهارنیوز)
سخنان رییس جوان شورای هماهنگی در ابتدای نشست این امیدواری را بهوجود آورد که این همایش برای شناخت بهتر موضع ایران در قابل پرونده هستهای مفید خواهد بود. آقای طباطبایی اشاره داشت که «باید نقاط ضعف را به نقاط قوت و نقاط قوت را به نقاط پیشرفت تبدیل کنیم» که سخن درست و بجایی بود.
گام نخست برای این پروسه، اذعان به وجود ضعف، شناسایی و راهکارهای برطرف نمودن آن است. در آن سو بیان شفاف تواناییها نیز یک امر مهم است.
پس از پایان برنامه نخستین موضوعی که ذهن من را مشغول کرد، واژه کلیدی “بررسی” در عنوان این همایش بود، ولی در طول بیانات سخنرانی چیزی از بررسی سیاست خارجی دولت روحانی ندیدم. آنچه بیان شد شرح ما وقع پرونده هستهای از آغاز آشکار شدن اقدامات هستهای ایران برای جامعه جهانی، قرار سعدآباد، موضع دولت احمدینژاد و سپس رویکرد دولت جدید تا به امروز بود. سخنانی که بارها و بارها در رسانهها و مطبوعات درون مرز و برونمرز شنیده و خوانده بودیم. در حالی “داستان” این پرونده برای حاضرین بیان گردید که انتظار میرفت دکتر باوند با توجه به دانش آکادمیک، تسلط بر مسایل حقوق بینالملل و تجربیات ارزشمند خود به شکلی تخصیتر به این موضوع مهم و حیاتی میپرداخت و ابعاد آن را بیشتر باز میکرد. چه عامل یا عواملی باعث شد این برنامه که در یک سالن خوب و استاندار که علیرغم خبررسانی گسترده با حضور علاقه مندان همراه بود، نتواند پربار باشد؟ آیا استاد باوند برای بیان آزادانه دیدگاههای تخصصی خود محدودیت و معذوریت داشت. اگر چنین بود چرا حضور در این جمع را پذیرفت؟ در پایان سخنرانی علیرغم علاقه مجری برنامه استاد باوند اجازه داند که 5 پرسش مطرح شود. پرسش اینجانب به عنوان دومین پرسش مطرح شده به دلیل رویکرد انتقادی از سوی مجری برنامه خوانده نشد و از پرسش یکی دیگر از دوستان، به بهانه کمبود وقت به دلیل تاخیر یکساعته، جلوگیری به عمل آمد. پرسش این بود که نقاط ضعف ایران این پرونده چیست؟ ما در این توافقات چه دادیم و چه چیزی ستاندیم؟ آیا مردم ایران محرم نیستند که در جریان مهمترین موضوع سیاسی روز ایران و خاورمیانه که مستقیما به زندگی آنان مرتبط است، قرار گیرند؟
نکته بعدی بی سلیقگی برنامهریزان و برگزارکنندگان این همایش در گزینش این روز بود. نهم آذرماه سالروز بازپسگیری جزایر سهگانه تنب بزرگ و کوچک و بوموسا و تثبیت حاکمیت ایران بر این سه جزیره ایرانی بود. یکی از بهترین و مهمتری آثار دکتر هرمیداس باوند کتاب “مبانی تاریخی، سیاسی، حقوقی حاکمیت ایران بر جزایر تنب و ابوموسی” میباشد و از کتب انگشتشماری است که تقریباً کلیهی دیدگاههای تاریخی و حقوقی دولت ایران با استناد به اصول اساسی حقوق بینالملل عمومی و تاریخ روابط بینالملل در باب حاکمیت بر جزایر سه گانه و نیز رد استدلالات حقوقی و غیر حقوقی طرف مقابل در آن به روشنی و با زبانی ساده بیان گرده است. این کتاب در اصل به زبان انگلیسی در نیویورک چاپ شد و نخستین ترجمه آن توسط دکتر بهمن آقایی در سال 1377 منتشر شد.
منطقی مینمود که در این روز استاد باوند برای سخنرانی درباره موضوع مهم تاریخی سیاسی و اهمیت استراتژیک و ژئوپولوتیک جزایر سه گانه ایراد به اهواز دعوت میشد. متناسب بود که در تقارن روز نهم آذر، حضور استاد باوند و تخصص ویژه ایشان در این زمینه و همچنین شرایط خوزستان و زمزمههای ضدایرانی تجزیهطلبها که همیشه رویکری خصمانه نسبت به سه جزیره ایرانی دارند، این همایش با محوریت جزایر سه گانه انجام می پذیرفت.
به هر روی چشمپوشی و عدم بیان شفاف نقاط ضعف و مشکلات و چالشهای پرونده هستهای از سوی اصلاحطلبان و هواداری بیچون و چرای حامیان دولت روحانی، همانند ندیدن نقاط قوت و مثبت “توافق خوب هستهای” از سوی اصولگرایان است. هر فرد ناسیونالیست مانند من، بدون تردید از توافق هستهای و خروج ایران از این انزوا و بنبست خرسند و شادمان خواهد بود… اما نه هر توافق! آنگونه که برخی میگویند و میخواهند، بلکه باید خواستار یک “توافق خوب” بود که منافع و مصالح حیاتی ملت ایران نیز در آن لحاظ شود.
نیروهایملی و میهنپرستان نیز “دلواپس” سرنوشت این پرونده و آینده ایرانِ پس از توافق نهایی هستند. دلواپسی ما از نوع دیگری است، این دلواپسی از جنس عشق به ایران و ایرانی و نگرانی برای آینده حاکمیت ملی و جایگاه ایران در منطقه است نه به خاطر منافع شخصی و جناحی. باید بین دلواپسی یک میهن پرست و موضع گیری های جناحی برخی آقایان، تفاوت قایل شد؛ هرچند برخی از سخنان و ایرادهای وارده از سوی جریان اصولگرا نیز درست است و باید از سوی دولت پاسخ داده شود. عدم شفافیت و صداقت دولت و نیز حواله به جهنم دادن مخالفین و دلواپسان از هر گروه و هر جناح و با هر تفکر، گره گشا نخواهد بود! هر چند ما نیز با آن مخالفان، مخالف باشیم!
گویند: عیب او جمله بگفتی هنرش نیز بگو… هر چند این نوشته ای با رویکرد انتقادی بود اما باید از تلاش جوانان و کسانی که بیتفاوت به مسایل جاری جامعه نیستند و دغدغه سربلندی ایران و ایرانی را دارند سپاسگذار بود و برگزاری چنین برنامههای با حضور اساتید ملیگرا را در فضای سیاسی خوزستان غنمیت شمرد. نگارنده با توجه به فعالیتهای چندینساله سیاسی و اجتماعی با مشکلات و سختیهای برگزاری چنین برنامههایی کاملا آشنایی دارم و انجام چنین حرکتهایی را در نوع خود به فال نیک گرفته و به برگزارکنندگان آن خسته نباشید میگویم.
پاینده ایران
میلاد دهقان
خوزستان – 14 آذرماه1393
پیوندک : http://paniranist.net/?p=2262
Add comment دسامبر 6th, 2014