پان ایرانیست خوزستان | تارنمای تشکیلات خوزستان حزب پان ایرانیست

شیخ خزعل واندیشه تجزیه خوزستان

جولای 31, 2008

پاينده ايران     نشانی تارنمابدون فیلتر:http://paniran.blogfa.blogfa.com 

شیخ خزعل واندیشه تجزیه خوزستان

در سال ۱۹۲۲ قراردادی بین سروان “پرسی زاخاریاکاکس “وخزعل به امضا رسید که سرآغاز همدلی یک تبعه ایرانی با اتباع بیگانه بودچنین آمده است:

“دولت اعلیحضرت پادشاه انگلستان آماده است تا حمایت لازم را از شما به عمل آورد به نحوی که راه حل رضایت بخشی در صورت هرگونه تجاوز حکومت ایران به قلمرو شما به عمل آورد وحقوق شما را نسبت به دارایی تان در ایران به رسمیت بشناسد.”

وسوسه انگلیسی ها ضعف دولت مرکزی قاجار وهرج ومرج ناشی از دوران مشروطیت شیخ خزعل را به فکر خودمختاری انداخت.خزعل در سال ۱۹۲۲ (۱۳۰۰ خ)با کمک کنسول انگلیس در اهواز عشایر عرب وبختیاری را متحد یاخت وداعیه “عربستان آزاد”را برای اولین بار به طور رسمی اعلام وخودرا “امیر عربستان”خواند!

همزمان عوامل انگلیس در بغداد قاهره وسوریه با درج مقالاتی که سوژه های آن از آرشیو “ام ۱۵ “تامین می شد بر تن.ر تجزیه خوزستان هیزم می افزودند واعراب خوزستان را که همیشه در راه ایران جانبازی وفداکاری کرده بودند علیه استقلال کشور می شوراندند.

خزعل به دلیل وابستگی به سیاست استعماری انگلیس وبه جهت سرپیچی از اوامر دولت باید تنبیه می شدورضاشاه در سفرنامه خوزستان به ماجاری خزعل اینگونه می نگرد:

“من نمی توانستم در مرکز مملکت بنشینم وببینم که جرایدبین النهرین(عراق)وشامات(سوریه)خوزستان را یک ایلت عربی معرفی کرده خزعل عرب را امیر بلاستقلال آن معرفی می کنند…”

این گونه اندیشیدن که با استقبال وطن پرستان مواجه بوده وهست قطعا مورد بی مهری وبی عنایتی دشمنان استقلال ایران می باشد وگرنه یکی از خدمات رضاشاه که استقلال ووحدت ایران را تضمین کرد همین مبارزه با عوامل بیگانه وعناصر تجزیه طلب بود.

حال اگر برخی از نویسندگان با سوء استفاده از سیاست روز به سردارسپه می تازند ومیهن پرستان را به پان آرایاییزم متهم می کنند جای این سولا را باقی می گذارد که آیا خزعل نوکر انگلیسی ها بود یا نه؟اگر بود واسناد ومدارک همحکایت از تائید آن را دارد چرا امروز مورد حمایت قوم گرایان متعصب است؟واگر این کار ترویج پان عربیسم نیست پس چیست؟

شیخ خزعل با میرزا علی اصغر خان اتابک ودیگر درباریان نزدیک شده ودوستی می نمود وهمیشه دلهای آنان را با پیشکش وپول می خریدونتیجه این تدبیرها بود که حکومت اودر خرمشهر وفلاحیه(شادگان)از حکومت خوزستان جدا ویکسره با تهران سروکار داشت سپس هم حکمرانی اهواز را به او بخشیدند.نیز در سال 1319 ه ق زمینهای اینسوی کارون را که خالصه دولت بود با چند دیه به فرمان شاه به او واگذاردند .گویا اتابک همیشه هوادار شیخ بود وبرپیشرفت کار اومی کوشید.نیز شیخ دختر نظام السلطنه را گرفته بود که این زمان یکی از نزدیکان شاه بود همچنان دختر برادر شاهزاده عبدالمجیدعین الدوله را به زنی داشت که از درباریان بسیار نزدیک بود .شیخ را به جای معزالسلطنه لقب سردار اقدس دادندواز درجه امیرتومانی به رتبه امیر نویانی بالایش بردند.از آنسوشیخ دست ستم براعراب دراز کرده وجاسوسان اوهمه جا پراکنده شده بودندوهمینکه به کسی بدگمان مشدند اورا ازمیان برمی داشتند.
در سال 1320 ه ق مشایخ نصار وادریس ومقدم که سه تیره از عشیره کعب می باشند با هم پیمان بستند که شیخ را از میان بردارند یکی از ایشان پیمان شکنی کرده وخبر را به شیخ داد وهر چهار تن را دستور دادکه به زندان فیلیه (در خرمشهر)برده ودر آنجا همگی مردند.
یکی از شاهکارهای خزعل این بود که هرکدام از شیوخی که از پرداخت مالیات عشیره خود باز می ماندخزعل از دولت می خواست که مالیات آن عشیره را نیز سرجمع اونماید.دولت نیز که در آن سالها حال پایداری نداشته سرگرم پیش آمدهای دیگر بود از آن پیشنهاد خزعل خشنود گردیده بیدرنگ اختیار آن عشیره را نیزبه وی می سپرد.اونیز نخستین کاری که می کرد آن بود که شیخ آن عشیره را بیرون کرده ویا به زندان می سپرد ویکی از بستگان خودرا به جای او می گذاشت.خزعل به آرزوهای خود چندان دلبستگی داشت که در راه آن از هر گونه خونریزی دریغ نمی کرد.
در سال 1325 ه ق “عبدالمسیح انطاکی “به خرمشهر رفته خودرا بسته به شیخ ساخت .اودر قصیده هایی داد چاپلوسی وفرومایگی را بهپای شیخ نثار کرده شیخ را پادشاه عربستان نامیده .بسیار خنده آور است که این شاعرکنادان از خود شیخ خزعل پادشاه واز پسر بزرگتر شیخ “شیخ جاسب”ولیعهد واز حاجی محمد علی رئیس التجار که پیشکار شیخ بود الوزیرالاکبر تراشیده با آن که خود شاعرک می گوید که در بالای کوشک فیلیه در خرمشهر وبربالای کشتی شیخ درفش شیروخورشیدزده می شد.
خزعل سالانه هزارها لیره برای مسیح انطاکی ودیگر روزنامه نگاران مصر وعراق می فرستاد که در روزنامه ها ومجله های خود اورا امیر عربستان بنویسند.مبلغ گزافی به شعرای چاپلوس ویاوه سرا وبه سیاحان دریوزه گر عراق وشام ومصر وحجاز می بخشید که در میان عرب اورا به نام “المحسن الکبیر”مشهور گردانند!
مسیح انطاکی در مصر چاپخانه ایی به نام “المطبعه الخزعلیه” بنیاد گزارده مجله ایی به نام العمران می نوشت که سراپای آن ستایش خزعل بود.در سال 1333 ه ق که انطاکی مرده بود پسرش فتح الله تقویمی به نام التقویم الخزعلیه چاپ کرده وبرروی آن زیر عکس خزعل این شعرها را نگاشت:
هذا هو الملک الذی فی عدل نالت رعیته البشائر والنعم!
هذاالذی ساس الرعیه حازما ومشی بها للرق تحدوه الهمم
بیمینه السیف الصئول علی العدی حتی اذا افنا هم مسک القلم
ویساره للسر قدخلقت وللسردار اقدس خزعل خلق الکرم
یکی دیگر از کارهای شگفت وی این بود که پول برای کسی فرستاده واو کتابی تالیف کرده به نام الریاض خزعلیه وآن را به عنوان اینکه تالیف خود خزعل است دوبار در مصر با همکاری مسیح انطاکی چاپ کرده.با اینکه هر کسی آن را بخواند به آسانی می فهمد که مولف آن سالها در نجف زندگی کرده ولی شیخ هیچگاه نجف را ندیده و روشن می شود که اگر خزعل آدم زیرک وباهوشی بود ولی دانشمند ومولف نبوده!
اگر کسانی از طیف پان عربها معتقدند که رضاشاه را انگلیسیها برروی کار آوردند باید پاسخ لازم را به تاریخ بدهند که چگونه یک عامل انگلیسی توانست پابرحلقوم انگلیسیها نهد وقرار دادهای خزعل وانگلیسیها را زیر پا های خود له کند وعلی رغم خشم واعتراض وزارت خارجه انگلستان به خوزستان لشگر کشد وبساط توطئه تجزیه خوزستان را برچیند؟!
سردارسپه ابتدا خزعل را به اطاعت فراخواند اما پاسخ اوچنین بود:
“من اصلا شخص شما را به ریاست دولت نمی شناسم شما غاصبی هستید که شاه قانونی ومشروطه مملکت را بیگناه بیرون کرده وپایتخت را اشغال کرده اید وغاصبانه بر قوای دولتی دست انداخته اید”!
کسی که خود فرمان از انگلیسیها دارد رضاشاه را غاصب می نامد!شیخ خزعل پس از ارسال این جوابیه با اشاره اربابان کمیته ایی تشکیل دادبه نام “قیام سعادت”و/ان گاه طوماری با امضای 15 هزار نفر به جامعه بین الملل فرستاد ودر خواست کرد که از تجاوز رضا خان به قلمرو! او جلوگیری شود وسپس نامه ایی به کنسول انگلیس در اهواز نوشت وتقاضاهایش را به شرح زیر بیان کرد:
1- یک نفر سرباز ایرانی در عربستان(خوزستان)نماند.
2- تمام فرامین من تائید وتصدیق شود.
3- مالیاتی که بر عهده من است باید به همان میزان سابق باشد.
4-انگلستان باید قول هایی که به من داده وقراردادهایی که با من بسته عمل کند.
5- تامن زده ام مصالح دولت انگلیس را حفظ خواهم کرد!
از نويسندگان قومگرا بايد پرسيدكه اگر كسي عامل دولت انگليس را از سرير قدرت پائين بكشد ودر برابر مطامع بيگانگان قد علم كند ايا گفتمان نژادپرستانه را به ايران تحميل كرده است؟
به هر روي سردار سپه تصميمش را در مورد خوزستان
گرفته بود اودر سفرنامه
اس مي نويسد:
“تصميم من تزلزل ناپذير وبا هر قوه ايي كه باشد عربستان مصنوعي را به همان نام اصلي خود خوزستان تبديل وآن ايالت را جزء لايتجزاي وطن خود خواهم كرد وبه يك عرب وطن فروش اجازه نخواهم داد به اتكاي جرايد بين النهرين وتبليغات خارجي خودرا امير مستقل خوانده يكي از بزرگترين ايلات ايران يا بارگاه سلاطين صاحب جاه را ملعبه دستهاي جنايتكار خود سازد.”
سردار سپه به هنگام عزيمت به خوزستان با مخالفت رسمي “سرپرسي لورن”وزير مختار انگلستان در تهران مواجه شد.نامه اعتراضيه به شرح زير است:
دولت پادشاه انگلستان حال ناگزيرند اظهار نمايند كه ديگر نمي توانند به شيخ محمره وبختياري ها فشار وارد آورند كه آنها به سكوت خود ادامه دهند.هرگاه عمليات فعلي كارگزاران ايران موجب وارد شدن صدمه وخسارت جاني به اتباع انگليسي گردد.دولت اعليحضرت پادشاه انگلستان براي خود اين حق را حفظ مي كند كه به هر نحو وطريق كه صلاح ومقتضي بداند از طرف خود اقداماتي براي حفظ وحراست جاني ومالي رعاياي انگليسي به عمل آورند.”
دومين يادداشت سفارت انگلستان در تهران كه عصر همان روز ارسال شد چنين است:
بايد خاطر آن جناب را مستحضر سازيم كه در ماه نوامبر 1924 ميلادي(1292 خورشيدي)دولت اعليحضرت پادشاه انگلستان اطمينانهاي رسمي به جناب اجل شيخ محمره داده اند كه در صورت وقوع تجاوزي از طرف دولت عليه نسبت به حوزه اقتدار معزي اليه نسبت به حقوق شناخته شده او يا نسبت به اموال وعلاقه ايشان در ايران حاضر خواهند بود براي تحصيل راه حلي كه نسبت به خود ايشان مساعدت لازم را بنمايند.دولت اعليحضرت پادشاه انگلستان جميع مساعي خودرا به كار خواهند برد كه شيخ را در وضعيت فعلي واستقلال محلي نگاه دارد!”
سردار سپه هردو اين يادداشت ها را به سفارت انگليس بازگرداند وان را خلاف حق حاكميت واستقلال ايران دانست در همان روز وزارت خارجه كشور به دستور سردارسپه پاسخ به شرح زير به سفارت انگلستان فرستاد:
نظر اولياي دولت عليه در اين اقدام اين بود كه چون مضمون مراسله ها را كاملا مخالف اصول قانونيبين المللي وحق سيادت واستقلال ايران مي دانستند مراسله مزبور رد شود.”
دولت انگلستان كه حريفي چون سردارسپه را سرسخت وغير قابل انعطاف مي ديد به فكر مداحله نظامي افتاد وبصره را به انبار تسليحات مبدل كرد كه ازآن طريق براي شيخ خزعل سلاح فرستاده شود!
در اسناد وزارت خارجه انگلستان در اين مورد چنين آمده:اگر بهانه براي اعزام نيروهاي نظامي به دست نيايد ونيروهاي ايراني براي اشغال اراضي شيخ ابراز عزم راسخ نمايند آن وقت ما بايد شورش در ميان اعراب ايجاد كنيم تادر نتيجه شورش مذكور خطراتي براي لوله هاي نفتي به وجود آيد سپس با پياده كردن نيرو در اهواز نقشه وزير جنگ (سردارسپه) را باطل نموده وبراو سبقت جوييم!
برخي از نويسندگان قومگرا مي نويسند:رضاشاه آمد تا انقلاب ملي دموكراتيك مردمان ايراني را از جاده صحيح آن منحرف سازد!به نامه فوق جلب مي كنم آيا تجزيه طلبي شيخ خزعل ها وفرقه دموكرات ها انقلاب ملي دموكراتيك بود كه رضاشاه آن را در هم كوبيد؟

به هر روی سردارسپه وزیر جنگ ونخست وزیر ایران در ۱۵ آبان ۱۳۰۴ خورشیدی به خوزستان رفت وبه خوابهای آشفته ای که لردکرزن وزیر خارجه انگلستان دیده بود وقعی نگذاشت وبرخلاف رئیس الوزراهای پیشین که از ترس انگلیس چشم بر اعمال خزعل بسته بودند با چشمانی باز به سوی خوزستان شتافت تا خزعل صاحب مدال از پادشاه انگلیس را یا وادار به اطاعت از حکومت کند ویا اوواندیشه اش را در خاک های سوزان خوزستان دفن کند وداغ بیگانه پرستی را از چهره طوایف وطن پرست عرب زبان بزداید.

در همین حال خزعل در پی آن بود که نیروهایی را برای مفبله با سردارسپه جمع آوری کند وفرستادگانی را به نزد خانهای بختیاری ولر وقشقایی گسیل داشت ننگین ترین کار وی این بود که برخی از روزنامه نگاران عراق را که جیره خوار وی بودند را واداشت تا مقاله هایی به دشمنی سردارسپه بنویسند وبدگوییهایی به ایران وایرانیان داشته باشند!همچنین تلگرافی برای مشایخ عرب ودیگر بزرگان خوزستان وعلمای نجف فرستاد .آقا میرزا حسین نائینی وآقا میرزا ابولحسن اصفهانی که بزرگترین مجتهد در نجف بودند خزعل را می شناختند واز سیاهکاریهای وی آگاه بودند فتوی نوشتند که هرکه بردشمنی دولت ایران برخیزد از اسلام بیرون رفته واین فتوی در روزنامه ها چاپ شد.

به هر روی تفنگچی از هر سو از عرب وسگوند(از طوایف لر)وبختیاری در اهواز گرد آمده بود وخزعل هم كیسه لیره بیرون میریخت.

با همه این کارها خزعل نتوانست در برابر شکوه سردارسپه تاب مقاومت بیاورد ودر تاریخ ۱۵ آذر۱۳۰۳ خزعل در بیرون از اهواز به استقبال سردارسپه رفت واز همه مهمتر اینکه اهواز وخوزستان بدون خونریزی به آغوش وطن بازگشتند.

خزعل در دیداری که با سردار سپه برای عذرخواهی گذشته اش آمده بود چنین گفت:

من بد کنم وتوبد مکافات دهی       پس فرق میان من وتو چیست؟ بگو

ياري نام ه: تاريخ ۵۰۰ ساله خوزستان،نوشته شادروان احمد كسروي تبريزي

با سپاس ازهمرزم گرامي:سرور كاوه اهوازي

 

به امید ایرانی آباد و آزاد در سایه حاکمیت ملی

پاینده ایران

Entry Filed under: Uncategorized. .